De afgelopen jaren had ik geen zin en inspiratie om te schrijven. Coco had de diagnose,de basisschool hield er een beetje rekening mee, ik zeg met klem 'een beetje' omdat ze niet echt begrepen wat er in haar hoofd omging. Naast ADD heeft Coco erg moeite met rekenen en begrijpend lezen.
Hierdoor had zij op de basisschool een rekenachterstand van 1,5 jaar en stond zij voor andere vakken waar je veel voor moet lezen ook niet erg goed.
In groep acht had zij een vrij lage Cito score. Ik weet niet meer wat, maar het kwam neer op een vocabulair en intelligentie waarbij je zou denken aan Havo en een leerachterstand waarbij ze bijna op praktijkonderwijs uitkwam. We plaatsten Coco uiteindelijk op een VMBO met Theaterleerlijn op Kaderniveau. In de theatervakken was ze erg goed, maar het leren bleef sterk achter. De school snapte niet waar we het over hadden als we vertelden dat Coco ADD en leerachterstanden had. Het was een school met LWOO, leerwegondersteunend onderwijs. In de praktijk was dit niet meer dan een computerprogramma waarmee ze dachten die achterstanden wel even in te halen. Verder werd er weinig tot niet ondersteund.
Coco liep hier helemaal vast en werd steeds ongelukkiger, niet in de laatste plaats door de leerlingsamenstelling. Schreeuwerige en ordinaire kinderen, veel meiden die groepjes vormden, voornamelijk allochtoon, met een hele andere belevingswereld en achtergrond.
Na een half jaar besloten we dat we een andere school moesten zoeken. Uiteindelijk kwamen we bij een school die zich richt op leerlingen met leerproblemen. Het is geen speciaal onderwijs maar hangt er tegen aan. Omdat het een speciale school is, is het een streekschool, de leerlingen komen soms van 35 km ver.
De eerste keer dat we binnenkwamen was een verademing. Docenten die begrepen waar we het over hadden en fijne leerlingen waarbij ze meteen een goed gevoel kreeg.
"Deze school wil ik mama", zei ze toen we net 10 minuten binnen waren en ze de leerlingen en docenten had gezien. Dan wil je maar een ding: Dat het lukt.
Er waren in mei 2012 maar 5 plaatsen en 12 aanmeldingen voor het tweede jaar en er werd goed gekeken welke leerlingen het beste geholpen zouden kunnen worden op deze school. En na weken van wachten hoorden we dat Coco toegelaten was. Mijn god wat waren we blij!
Op deze school heeft ongeveer de helft dyslexie, veel kinderen ADHD/ADD en wat licht autistische stoornissen. En ik kan nu eindelijk zeggen dat Coco op haar plaats is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten