Populaire berichten

zondag 2 november 2008

Introductie van Coco

Coco is een meisje van 9 jaar oud. Ze is een lief creatief meisje, maar ook een onzeker faalangstige meisje. Ze zit in groep 6 van de basisschool. Op school gaat het redelijk goed. Ze kan zich moeilijk concentreren en heeft vaak haar werk niet af. Voorheen had ze wel regelmatig aanvaringen met juffen en begeleiders. Op de kleuterschool was ze wat dromerig, maar was altijd lekker bezig met tekenen en verhalen vertellen. 

Gelukkig had Coco een hele lieve juf en had zij het erg naar haar zin. Eens in het jaar moest zij de Cito test voor kleuters doen voor LeerlingVolgSysteem. Hier werd ze erg onzeker van omdat dit betekende dat ze in een apart kamertje met een juf een test moest doen. Hier kon ze niet wegdromen en moest ze zich lang concentreren. Dit werkte vaak niet en ze tekende op testformulieren of werd boos en viel zelfs een keer uit onmacht de juf aan! Toen wisten we niet beter dan dat Coco een sterke eigen wil had. 

In groep 3 kwam het echte werk. Ze had twee parttime juffen. De ene juf was ontspannen en had ruimte voor de eigenheid voor ieder kind, de andere juf was een overspannen type die geen ruimte had voor andere ideeën dan die van haar zelf (gelukkig is ze daarna zo vaak overspannen geweest dat ze het onderwijs verliet) De overspannen juf kwam ook regelmatig naar me toe met verhalen wat Coco nu weer had gedaan. Soms waren dat echt grappige dingen die ik zelf ook gedaan zou hebben bij zo'n juf. Ik weet nu niet eens meer wat. Maar een keer was het zo grappig dat ik de juf vertelde dat ze zelf echt helemaal geen gevoel voor humor had en beter naar zichzelf moest kijken in plaats van mijn kind zo terecht te wijzen. 

 Qua leren was Coco een middelmatige leerling. Taal ging beter dan rekenen. In groep 4 had Coco een rustige juf, deze ging halverwege het jaar met zwangerschapsverlof en werd vervangen door een meisje dat voor het eerst voor de klas stond en ervaring had in een kinderdagverblijf(?). Deze juf had nog veel te leren qua sociaal emotionele ontwikkelingen van kinderen. 

Ik had het idee dat ze nog erg puberaal (vanuit haar eigen belevingswereld) dacht. Zij had moeite met Coco. Vond haar kattig naar andere leerlingen toe en deed haar werk niet goed, werkte te langzaam en droomde te veel. Rond deze tijd begon ik me te verdiepen in ADHD omdat Coco klaarblijkelijk concentratieproblemen had. Dit vertelde ik ook aan de jonge juf. Daar was ze zelf natuurlijk niet opgekomen. Sindsdien had ze meer begrip voor het idee dat leerlingen ook hun eigen identiteit en al dan niet problematiek hebben die niet zo zeer altijd negatief opgevat hoeft te worden. Via de huisarts melde ik Coco aan bij bureau Jeugdzorg en begon onze tocht door hulpverleners land. Dat was in maart 2007.

2 opmerkingen:

  1. lieve freekje, heb je blog ondersteboven gelezen . Daarom reageer ik op de eerste. Er waren dingen die ik wist en dingen die mij waarschijnlijk wel verteld zijn maar niet zijn blijven hangen.Nu ik het geschreven zie is het me heel wat duidelijker.
    Je hebt het heel duidelijk verwoord en soms moest ik even slikken, jouw soms chaotische leven, nooit saai, maar heel herkenbaar. Je weet het van : de Appel die..., ik ben een beetje jaloers en denk wat had ik er zelf mee gekund? Ik piekerde wel maar had geen tijd om echt na te denken, of eerder ik gunde me de tijd er niet voor. En nu, zoveel jaren later, denk ik had ik er wat aan kunnen veranderen? Heb ik het wel goed gedaan? Daar koop je natuurlijk niets voor, kon je het maar over doen ( alhoewel?)
    Gelukkig gaat de tijd door en komt Loeki aan de beurt en hopen we dat het mag helpen. Ik ben blij dat ik weer wat meer van je weet nu en houd heel veel van je.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gelukkig zijn de tijden veranderd...Ik denk dat er vroeger niet over nagedacht werd. Je was gewoon normaal en anders was je dom of een lastig kind. Tja. Daar doe je nu echt niks meer aan. Daarom is het goed dat wij nu de kans krijgen om het aan te pakken.

    BeantwoordenVerwijderen