Ja, het is weer over. En het was voor de kinderen best moeilijk, een maandlang suikervrij eten. Soms werd de regel bijna verbroken, maar we hebben volgehouden. (nou ja, behalve op Coco's verjaardag).
Het resultaat?
Jonathan heeft minder puistjes. Coco reageert minder heftig op de wereld om haar heen, is minder snel boos en staat meer open voor suggesties. Of het aan het suikervrije leven lag zullen we de komende tijd merken. Want de afgesproken maand is voorbij en ze mogen weer chocopasta eten.
Regel is wel dat ik het niet meer koop en ik ook zelf chocopasta ga maken.
De koekjes die we nog van vorige maand hadden, (goed afgesloten verpakking, dat wel), worden nu opgegeten en ik ga weer zelf koekjes bakken. Zonder geraffineerde suikers.
Manlief is overtuigd geraakt van het minderen van suiker. Niet dat hij het fysiek nodig had, zo slank als hij van nature is, maar hij merkt het verschil in zijn hoofd. Veel frisser en beter. Geen suiker meer in de koffie, geen koekjes, geen zoetigheid op brood. Hij wilde in eerste instantie niet mee doen, maar is blij dat hij het heeft gedaan. Betreft zijn warrigheid merk ik niet veel verschil.
Maar ja als we echt verschil willen zien, dan moeten we echt aan het GAPS dieet. Geen suiker, geen gluten, weinig koolhydraten, veel bouillon en bij iedere maaltijd gefermenteerde groenten.
Best een opgave.
De pot met gefermenteerde groenten staat wel op tafel, maar die pot open doen en er werkelijk wat van eten is een tweede ding...je moet maar net trek hebben in pickles. En dat heb ik niet zo vaak.
Donderdag is Jonathan jarig en hij wil in ieder geval Missisipi-mudpie voor zo'n verjaardag. Het wordt een uitdaging om daar een gezondere versie van te maken dan in het orignele recept staat beschreven..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten