Wel/niet/wel/niet

Ik ben vandaag weer naar de psych geweest en heb afgesproken dat ik toch Ritalin ga proberen. Gewoon om het geprobeerd te hebben. Ik ga naar ook de ADHD introcursus, juist omdat ik er tegen op zie. Omdat ik me niet langer af wil zetten tegen enge of vervelende dingen.
Dus grote meid, even luisteren en dan zien we wel weer verder.
Maar ik weet nog steeds niet wat ik er van moet vinden en speel nog steeds een welles/ nietes spelletje in mijn hoofd.

Ik heb nu een lijstje mee gekregen met dagelijkse adhd symptonen, het is een klein lijstje en ik moet dan aankruisen wat ik per dag meemaak.

Vandaag:
Gespannen: yep (moest tenslotte naar de psych)
Snel afgeleid: yep (was ik de boodschappen aan het uitpakken? o, maar ik moest nog even die brief lezen en dan nog even de tafel opruimen en de notulen printen, eten maken; boodschappen zijn nu, uren later, nog niet helemaal uitgepakt. Doe ik morgen wel.
Stemmingswisselingen: yep (vandaag: boos,vrolijk, verdrietig, jolig in een half uur tijd)
Dingen niet afmaken: uhhh, yep
Slechte concentratie: yep (saaie VvE vergadering en dan nog proberen te luisteren!)
Vergeetachtig, chaotisch: yep (ik ben mijn giropas kwijt,oooooohhh!!!)
Prikkelbaar, snel geirriteerd (waarop vriendlief een flauwe grap maakt bij de kassa en ik hem eigenlijk in elkaar wil trimmen )
Fysiek agressief: yep (ik voelde het wel maar heb het maar verbaal gedaan)
Dingen eruit flappen, impulsief handelen: yep (de verzekeringsman snapte niks van mijn opmerkingen en gevatte grapjes tijdens de VvE vergadering)
Onrustig, friemelen, niet stil kunnen zitten: telt droedels tekenen ook mee?

Coco wil knuffelen

De afgelopen week ging het goed met Coco. Het lijkt wel of we de oude Coco van voor de zomervakantie weer terug hebben. Ze is soms wel boos of doordrammerig maar lang niet zo erg als de afgelopen maanden. We gebruiken nu geen medicijnen en wachten rustig haar afspraak met de psych af.
De laatste week hebben Coco en ik ook een vast bedritueel ingevoerd. Ze wilde graag knuffelen. In de moeilijke periode hiervoor was dit ook een moeilijk punt. Ze twijfelde zo ontzettend of wij haar wel echt lief vonden. Sinds we iedere avond een kwartiertje met elkaar knuffelen en spelen op ons bed, gaat ze rustig slapen en is ze de volgende dag ook makkelijker benaderbaar.
Zoiets simpels en zoiets gewoons. Iets wat we vroeger altijd deden en wat de laatste jaren eigenlijk is verwaterd. De kinderen wilden niet meer voor gelezen worden en sindsdien is het bedtijd ritueel eigenlijk verdwenen.
Nu is het dus weer terug. En het scheelt een hoop.
Wat een beetje positieve aandacht kan doen..
Love rules!